Lifestyle ลืมตัวเอง

ลืมตัวเอง

     จะมีไหมซักคนที่รู้ว่าเราเกิดมาทำไม เมื่อเรายิ่งถามตัวเองมากเท่าไหร่ คำตอบนั้นยิ่งวุ่นวายซับซ้อนมากขึ้นเท่านั้น ตั้งแต่เกิดมาเราเคยจำได้ว่า เราเคยเด็กน้อยจนกระทั้งเติบใหญ่ขึ้น ในเวลานี้คุณโต..ปัจจุบันคุณคือใครกันแน่...??

     เราคือก้อนเนื้อชิ้นหนึ่งที่เดินไปเดินมาบนโลก...เมื่อพิจารณาดูแล้วโลกใบนี้มีธาตุ 4 ธาตุ คือ ดิน น้ำ ลมไฟ ..เมื่อเรามองย้อนกลับมาที่ร่างกายแล้ว เราไม่มีอะไรนอกจากลำไส้ ตับ ไต กระเพาะ เส้นเลือด หัวใจ ม้าม กล้ามเนื้อ ลมหายใจ กระดูก สมอง เยอะแยะมากมายที่ได้ก่อรวมกันเป็นร่างกายอันสกปรก แม้แต่น้ำลายเอง เรายังไม่กล้าจะจับตอนที่เวลาถ่มมันออกมา ส่วนเวลาเราขี้ก็แทบไม่กล้าจะจับ หรือสูดดมเลย...ทั้งๆที่มันออกมาจากร่างกาย...เวลากินอาหารตอนแรกเราเห็นกับข้าวที่น่ากิน แต่พอกินไปแล้วลองคายออกมาก็รู้ว่า เหมือนของเน่าที่หมักเหม็นอยู่นั้นเอง...นี่แหละความจริงตัวเรา...ซึ่งร่างกายนี้เองดังที่พระพุทธเจ้าได้กล่าวไว้ว่า...ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา..มันไม่มีตัวตน..แต่ใครที่ยังหลงอยู่ก็ไม่มีทางรู้เลยว่าร่างกายนี้คือกองทุกข์ทั้งปวง

     ดังนั้นแล้วร่างกายมันจึงไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง วันเวลาผ่านไปเราเริ่มแก่เข้าสู่วัยชรา ผิวหนังเหี่ยวแล้ว สุดท้ายก็ตายจากโลกนี้ไปโดยที่ไม่รู้ความจริงว่าเราเกิดมาทำไม ฉะนั้นให้หาความจริงของชีวิตนี้..คือนิพพาน ทางนี้ที่พระพุทธเจ้าได้บอกไว้คือ ทาน ศีล สมาธิ ภาวนา ทุกท่านที่มาอ่านบทความนี้อย่าพึ่งเชื่อด้วยความงมงายเอาเวลาทั้งหมดในชีวิตให้ศึกษาพระธรรมคำสอนพระพุทธเจ้าจนรู้ซึ้งถึงความจริง แล้วผมเชื่อว่าคนที่เรียนสูงจบจากทางโลกย่อมไม่มีวันจบสิ้นแต่เมื่อเรียนตามทางพระพุทธเจ้าและปฏิบัติตามทางสายกลาง ย่อมเป็นทางที่หลุดพ้น และเป็นทางที่เรียนแล้วจบ ฉะนั้นให้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าเพื่อทางพ้นทุกข์ สู่นิพพานครับ ที่สำคัญคือตั้งใจด้วยความปล่อยวาง ทำไปเรื่อยๆนะครับ...แล้วจะเข้าใจเอง...