Lifestyle เล่าชีวิต 20.30 หนาวว่ะ

     ช่วงที่ผ่านมา การทำงานก็ยังดำเนินต่อไป อีก 4 เดือนผมก็จะปลดแล้ว เหลือแค่รอเวลา...ตอนนี้ที่ผมพิมพ์อยู่ อากาศหนาวมาก รอบๆก็มีกล้วยที่น้องเอามาฝาก 3 หวีใหญ่ ผมเองคงกินไม่หมด กลัวมันจะคล้ำก่อน รอพรุ้งนี้ค่อยให้เพื่อนๆกินอีกที แบ่งๆกันไป

     ชีวิตผมอาจจะวนไปอยู่ที่เก่า เมื่อปลดออกจากทหาร นั้นก็คือ เล่นเกม หรือไม่ก็ ช่วยพ่อกับแม่อย่างเก่า....ผมเองก็ยังคิดไม่ออกว่าชีวิตนี้จะดำเนินการทำมาหากินยังไง และไม่รู้ว่าจะเลี้ยงพ่อกับแม่ได้หรือเปล่า ผมไม่รู้เลย
     

     จะไปเรียนต่อ ก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะค่าใช้จ่ายของครอบครัวผมคงไม่พอแน่....เมื่อสมัยนี้ทุกสิ่งทุกอย่างส่วนใหญ่แล้ว ต้องใช้เงินถ้าไม่มีเงินก็ไม่มีกิน....ถึงหาเงินมาได้ก็คงไม่พอสำหรับการใช้ชีวิตในปัจจุบันนี้

     แต่ทำไมบางคนยังมีความสุขอยู่ทั้งๆที่หลอกตัวเองว่าฉันมี...อย่างงั้น อย่างงี้...ในทางกลับกันมันก็แค่ความสุขเพียงชั่วคราวเท่านั้น บางคนดิ้นรนแต่เด็กจนได้ดิบได้ดี...มีหน้ามีตาเกิดมาต้องรีบขนขวายเพื่อความสบาย....ผมคงไม่มีสิทธิ์เพราะความขี้เกียจถึงจนขนาดนี้.....แต่นั้นก็ทำให้รู้ว่า การใช้ชีวิตของผมมันแย่ขนาดไหน...ซึ่งมันไร้หนทาง

สุดท้ายก็ขอแค่มีกิน ก็พอ 55555 (ช่างมันชีวิต)

     การเริ่มคอนเท้นเล่าชีวิตนั้น ก็มาจากสิ่งรอบตัว ของเราเอง และสิ่งที่เคยพบเจอมาก่อน ชีวิตของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อยากจะเล่าอะไรก็เล่าไปตามนี้แหละ....อันที่จริงผมอยากให้ทุกคนที่ผ่านเข้ามา Blog นี้ ได้อ่านบทความ....แต่เริ่มจนจบซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลยกับการที่วางเนื้อหา Blog เป็น Lifestyle ของเนื้อหาโครตจะจืดชืด แต่มันทำให้ผมมีความสุขที่ได้มี Blog เป็นเพื่อน