Lifestyle กับ หมาน้อยน่ารัก

     บ้านผมเป็นร้านซ่อมโทรศัพท์เล็กๆ อยู่แถวตามชนบทห่างไกลความเจริญ แต่ตอนนี้จะคงเจริญแล้วหละ....เกือบจะ 10 ปีแล้วกับหมาที่เลี้ยงไว้ มันคือเพื่อนรักที่สุดของผม แต่ที่น่าเศร้าเลยคือเวลาที่เลี้ยง มีพบก็ต้องมีจากเป็นธรรมดา รักและความผูกพันธ์ ที่เคยเล่น เคยหัวเราะ เมื่อวันนั้นมาถึง มันจะเศร้ามาก เพราะผมรักเหมือนน้องชายของผมแท้ๆ ทั้งเล่น ทั้งอาบน้ำ ห่มผ้าให้ซึ่งเวลานี้แหละทำให้ผมคงจดจำไว้ไม่มีวันลืม

     ผมคงจะลงรูปไว้เป็นไดอารี่ชีวิตต่อไป เผื่อถึงวันนั้น ผมจะได้คิดถึงน้องของผม ที่เคยเล่นด้วยกัน แต่ตอนนี้ ยังมีชีวิตอยู่น่ะ เผื่อคนอ่านนึกว่าตายแล้ว มันจะเป็นช่วงชีวิตที่อย่างน้อยเราก็เอาใจใส่ทุกรายละเอียดของเจ้าน้องคนนี้ ถ้าหากเกิดมาเป็นคนผมอยากจะบอกว่า เอ็งมันโครตดื้อเลยหว่ะ สกปรกด้วย เหม็นอีก แต่ยังไงผมก็ยังกอด ยังรัก อยู่เสมอน่ะ ล่าสุดสุขภาพยังแข็งแรงดี แค่คิดถึงมากๆเท่านั้น จากคนอยู่ไกลจากบ้าน