บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก ตุลาคม, 2018

Lifestyle ผมชื่อเฮงๆ น่ะ

รูปภาพ
สวัสดีครับ ผมชื่อ เฮงๆ วันๆไม่ได้ทำอะไร อยู่แต่บ้าน มีแม่กับพ่อนี่แหละ ที่ดูแลผม ผมไม่ค่อยชอบกินอาหารเม็ดน่ะ มันไม่อร่อยเท่าเนื้อไก่อ่ะ  ทุกๆวันก็ได้แต่คาบรองเท้า เล่นวิ่งไปวิ่งมาอยู่ที่บ้านแสนสุข คอยไล่ไก่ให้พ่อ เดี๋ยวไก่ขี้ใส่บ้านเดี๋ยวแม่เหนื่อยล้างหน้าบ้าน ส่วนตอนนี้พี่ติดทหาร ไม่ค่อยได้มาเล่นกับผมเลย ไม่ได้ลามาซักที รออยู่แต่บ้านนี่แหละ บางทีผมก็หัวเราะคนเดียว แม่ก็ชอบแอบถ่ายรูปผมไว้ ฮ่าๆๆๆ ขำซะเห็นฟัน รู้ไหมว่าผมไม่ได้แปรงฟันมาหลายเดือนแล้วอ่ะ .... ฟันผุหมดแย้ววววว ทุกครั้งพ่อผมจะทำงานดึกผมก็คอยเฝ้าพ่อผม เพราะผมเป็นห่วงสุขภาพพ่อมากเลยรู้ไหม ทุกคืน ผมก็นอนกับพ่อทุกวัน....พอตกกลางคืนเมื่อไหร่ ผมก็ได้ยินเสียงอะไรไม่รู้นอกบ้าน ผมก็ต้องเห่าไว้ก่อนหละ กลัวโจรขโมยของ...สรุปแล้วทั้งคืนพ่อผมก็นอนไม่หลับเพราะเสียงเห่าของผมนี่หละ ตอนนี้ผมคิดถึงพี่มาก อยากให้พี่เล่นด้วย แต่ก็ต้องรออ่ะ รอออกจากทหาร สู้ๆน่ะพี่ ผมรออยู่บ้านน่ะ อย่าลืมเอาไก่ปิ้งมาให้กินด้วยหละ ผมรักพี่ และ พ่อกับแม่ด้วย รีบมาน่ะ รออยู่บ้านที่เดิม           จาก เฮงๆบ้านแสนสุข

Lifestyle Punk rock Style

รูปภาพ
Punk rock - พังก์ร็อก      Style การแต่งตัวที่ดูดุดัน โทนมืดๆ ทาขอบตาดำ ผมเองมีความรู้สึกชอบการแต่งตัว Style นี้ตั้งแต่ ม.4 และตอนนี้ผ่านมา 6 ปีแล้วผมก็ชอบเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน แม้กระทั้งดนตรีร็อก อย่าง  AC/DC -  Let There Be Rock มันทำให้ผมติดเพลง Rock มาตั้งแต่นั้นมา แต่ผมเป็นคนดูเฉยๆนะ ไม่ได้ชอบแต่งแบบเจาะหู เจาะปาก เพราะกลัวเจ็บ ถ้าหากมีเรื่องกับใครเข้า เดี๋ยวส่วนตรงที่เป็นห่วงเดี๋ยวจะเป็นจุดอ่อนได้ ฮ่าๆๆๆๆ

Lifestyle กับ สุกกี้น้ำไก่

รูปภาพ
เนื่องในโอกาสที่เพื่อนผม ได้เดินทางไปที่ทำงานใหม่ เลยได้จัดสุกกี้น้ำซักชุด เอาซะอิ่มเลย สุกกี้หมูนุ่มอันนั้นของเพื่อนที่เลี้ยงผม ส่วนของผมที่ถ่ายไว้คือสุกกี้น้ำไก่อร่อย  พร้อมน้ำจิ้มที่ทางร้านทำขึ้นมาเอง ขณะกินได้กลิ่น คนอร์เยอะหน่อยแฮะ แต่ก็ได้อิ่มไปอีกมื้อ อิอิ  หลังจากทำงานได้เกือบ 19 เดือน ทำให้เวลานี้ผูกพันธ์ ในยามจากลา ที่เพื่อนได้ไปที่ทำงานใหม่ ขอขอบคุณสิ่งที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา เราจะบันทึกเป็นไดร์อารี่นี้ไว้ตราบนานเท่านาน สุกกี้ในนามของร้าน เจ้ มล ลงนาม...สุกกี้น้ำไก่

Lifestyle Bangkok - กรุงเทพมหานคร ตอน เล่าไปเรื่อย

รูปภาพ
ในทุกๆวันผู้คนนับล้านได้เข้ามาทำงานที่กรุงเทพ นึกถึงสมัยก่อนที่ยังไม่มีตึกราบ้านช่อง กับ ตอนนี้มันต่างกันมาก ผู้คนก็ต่างทำมาหากินอยู่ร่ำไป ใช้ชีวิตหาเช้ากินค่ำใช้เงินเป็นใหญ่  เอาชีวิตให้รอดเพื่อปากท้อง และแล้วความจริง คนเราเองก็อยากจะได้ความสุข แม้จะเป็นเพียงความสุขเพียงเล็กๆน้อยๆ ก็ต้องเก็บเกี่ยวเอาไว้ก่อนที่เวลาจะผ่านมันไปอย่างรวดเร็ว....นั้นก็คือการได้คุยกับคนที่เรารัก...สังคมก้มหน้าโทรศัพท์นี่แหละ ในบางครั้งเอง เราก็อยากจะกินอาหารในที่หรูๆ จัดตกแต่งด้วยแสงไฟ พร้อมเมนูที่หลากหลายให้เลือก แล้วขอเลือกโอวัลตินซักแก้ว เก้าอี้ที่ตกแต่งด้วยผ้าคลุมสีแดงถ้าหากเป็นช่วงหน้าหนาวกำลังใกล้จะถึงนี้ ข้างในร้านคงจะอุ่น แสงไฟที่กระทบกับตาก็ส่องแสงเป็นประกายชวนให้เพิ่มความสุขในการกินโอวัลตินภายในร้านเข้าไปอีก อาจจะมีเสียงเพลงเบาๆ ชิวๆ ภายในร้าน อือหือ บรรยากาศดี้ดี ตบท้ายด้วยอาหารรอบดึก คงทำอย่างพิถีพิถัน กับเครื่องมือสุดสะอาด พร้อมจะทำการเสริฟลงไปในจานข้าวที่กำลังร้อนๆอยู้ภายในจาน ใบมะกรูดที่ให้กลิ่นหอมดับคาวกับวัตถุดิบอย่างไก่รวน ที่หมักไว้กับซอสต่างๆแล้ว แถมชิ้นไก่ยังพอดีคำที่จะกินเข้าไปผ่านลิ้น